zeitgeist

Να πω και εγώ για το «Σχέδιο της Αφροδίτης»?
Με τρώει ο κώλος μου (και κυρίως με τρώει που το word δεν γνωρίζει την λέξη «κώλος» και μου την βγάζει λάθος).
Ε μη χαίρεστε όμως γιατί ούτε εγώ διαφωνώ. Δεν διαφωνώ όχι γιατί με έπεισαν. Διαφωνώ γιατί το νιώθω καιρό.
*
Όταν κάποιο χτες γνώρισα τους πολιτικούς του μεθαύριο και σιχάθηκα την γεμισμένη με όμορφα λόγια δουλοπρεπή ηλιθιότητα. Ηλίθιοι που μορφωθήκαν απλά από τύχη.
Όταν ο αρχιμαφιόζος της Βομβάης μίλησε στον Gregory Roberts και του είπε: «Σκοπός μας η εξέλιξη».
Όταν τα παιδιά στους δρόμους καίγανε τα μαγαζιά και όταν όλοι κλαφτήκαν για τους μαγαζάτορες μα κανείς για τις τράπεζες. Κανείς για τα τμήματα. Και ας συνεχίζονταν να καίγονται. Και ας συνεχίζονταν να καίγονται μόνο αυτά.
Όταν μια ημέρα ερωτεύτηκα μια γυναίκα άθελα βυθισμένη στην απόγνωση της εποχής μας και την ζήλεψα, και την φοβήθηκα και την έδιωξα.
*
Για όσους το είδαν και είπαν πως «δεν». «πολύ καλό αλλά ανέφικτο», και διάφορα άλλα τέτοια θα επαναλάβω τα τελευταία λόγια «η αλλαγή πηγάζει από μέσα μας».
Φυσικά και είναι ανέφικτο. Το τέλειο πάντα ήταν ανέφικτο και πάντα θα είναι. Οι τελειομανείς το ξέρουν καλά αυτό.
Μα αν δεν είναι το τέλειο λόγος για να προσπαθήσεις τότε τι είναι? Και ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μιας τέτοιας αποτυχίας? Όταν προσπαθείς να γίνεις ο καλύτερος όλων, τότε πως είσαι χαμένος αφού ακόμα και τελευταίος όλων να τελειώσεις θα είσαι καλύτερος από ότι ήσουν πρώτα.
Μικρό το τίμημα.
*
Το λάθος μας πάει μπροστά.
Το λάθος μας κινητοποιεί.
Το λάθος μας δίνει ζωή, και το σωστό…
αυτό μας την παίρνει.
*
Χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης εξέλιξης, μας έφεραν εδώ. Σε αυτό το νησί που καλούμε γη στον εικοστό αιώνα. Εκατομμύρια χρόνια δουλεύεται.
Μέγας εχθρός του ανθρώπου η βλακεία και εμείς την οπλίσαμε.
Στρατιώτη.
*
Σάμπως και τι νομίζετε ότι θα γίνει αν αύριο βγούμε στα μπαλκόνια μας και πετάξουμε τις τηλεοράσεις μας?
Αν αύριο βγούμε στους δρόμους και κάψουμε τις τράπεζες?
Αν αύριο πούμε «το παραμύθι τελειώνει εδώ»
Ποιος θα αρνηθεί να σου δώσει το τζάκι του αν εσύ δεν έχεις να ζεσταθείς?
Αφού και οι δύο το ίδιο θα θέλετε?
Διώξε τον φόβο, τι και αν κάποιος είναι στραβός? Παιδί μητέρας είναι και αυτός. Και να ξέρεις πως αυτός είναι πιο σημαντικός γιατί αυτός είναι το λάθος. Αυτός είναι ο οδηγός. Και ο φόβος του παιδί δικό σου.
Και αν δεν έχετε τηλεόραση τι θα γίνει? Θα βγείτε έξω να περπατήσετε στα πάρκα που ξηλώνονται. Στα δάση που καίγονται. Στις παραλίες που βρωμίζονται. Ξάφνου μπορεί και να τα εκτιμήσετε ποιος ξέρει.
*
Πολλοί δεν το βλέπουν. Και πολλοί δεν θα το έβλεπαν αναμενόμενο ήταν γιατί πολλοί δεν βλέπουν άλλα και άλλα. Λιγότερα ανέφικτα. Καθόλου ανέφικτα.
Μα αρκεί να το δουν αρκετοί. Αρκεί για να γίνει επανάσταση. Όχι των όπλων. Μεγαλώσαμε. Επανάσταση των λέξεων. Οι λέξεις είναι το όπλο γιατί η νίκη είναι η αλήθεια.
Χάρηκα πραγματικά που η σκηνοθεσία ήταν προπαγανδιστική. Χάρηκα που το μάρκετινγκ βρήκε επιτέλους το σκοπό του. Που η ρητορεία στάθηκε στο πλευρό της αλήθειας. Στιγμές σπάνιες για την ανθρωπότητα. Όσοι μπορούν να ξεχωρίσουν την προπαγάνδα μπορούν να ξεχωρίσουν και το σκοπό της. Όσοι δεν μπορούν … απλά πείθονται.
Εκπληκτική σκηνοθεσία, εκπληκτικοί μονόλογοι.
*
Δεν είναι συνωμοσία μην ψαρώνετε. Δεν υπάρχουν «κάποιοι», δεν υπάρχουν αόρατοι. Είμαστε όλοι εμείς. Ο Κώστας, ο Γιάννης, η Μαρία, η Πόπη. Τυχαίο είναι. Άμα δεν τον έλεγαν Κώστα και τον έλεγαν Γιάννη τότε Γιάννης θα ήταν. (Εκτός και αν ήταν Γιάννα οπότε πάω πάσο).
Πασάρεται κάπως σαν συνομωσία γιατί πόνος που δεν τον νιώθεις δεν είναι πόνος. Γιατί για να παλέψεις τον εχθρό δεν αρκεί να τον νιώσεις. Πρέπει και να τον βρεις.
*
Δείτε το λοιπόν και ξαναδείτε το και ξαναδείτε το και ξαναδείτε το. Και το επόμενο. Σαν συνταγή μια το πρωί μία το βράδυ. Τότε θα δείτε θα σας πείσει και αυτό όπως σας πείθουν και άλλα. Αλλά αυτή την φορά, εσείς θα το έχετε επιλέξει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου