κορμι που θαλασσοπαλευει γερασμενο

Δεν νιώθω μόνος και όμως κανέναν δε βλέπω.
αλήθεια... αυτό το δηλητήριο στην καρδιά μας? ποιος το έβαλε .
Και πόσος καιρός τώρα που μας βιάζει η ανοσία
Και ποσό καιρό ακόμα θα αντέξει το γερασμένο σώμα μας?

Φόβος, φθόνος, καχυποψία.
Και ο Νώε άφαντος. κρυμμένος
Και η πλημμύρα του ?
Πίσω από το βράχο του Ηρακλή κρυμένη
ή νεκρή?

Ας χαθώ εγώ δεν με νοιάζει.
Ισως γεννήθηκα παιδί χαμένο
Σε ενα βασίλειο της μοναξιάς
Σε έναν κόσμο φοβισμένο.

Μα κάτι θα γεννηθεί
Μα κάτι θα πεθάνει
Και απο τις στάχτες
Πάλι κάτι θα γεννηθεί

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου