Η καχυποψία Επαγωγικώς



Έστω υποκείμενο: νεαρός άνθρωπος με πανάρετη καρδιά, αγαθές προθέσεις σε σημείο αγιοσύνης αλλά με εγκέφαλο που παρουσιάζει μειωμένη αποδοτικότητα στην διαδικασία της εξαγωγής ωφέλιμων συμπερασμάτων βάσει των δεδομένων του περιβάλλοντος του. (κοινώς: καλός αλλά βλάξ, ιδιαίτερα σπάνια περίπτωση στον πραγματικό κόσμο αφού απαιτεί αυτός ο άνθρωπος να είναι αυτοκαταστροφικός όχι από συνειδητή απόφαση - καθώς δεν έχει τα προσόντα - αλλά από συγκυρίες που του στέρησαν την εξουσία και δυνατότητα να κάνει άθελα του κακό σε άλλους οπότε μένει μόνος να πληρώσει την νύφη της βλακείας του)

Χάρην συντομίας το σύνολο των στοιχείων που ορίζουν την αποδοτικότητα στην διαδικασία της εξαγωγής ωφέλιμων συμπερασμάτων βάσει των δεδομένων του περιβάλλοντος θα το βαπτίσουμε «εξυπνάδα»

Στο παραπάνω σιωπηλά έχει γίνει μια παραδοχή που αφορά στην διαφοροποίηση εξυπνάδας και αγαθότητας. Προσωπικά τάσσομαι με την άποψη του Σωκράτη, ήτοι θεωρώ ότι δεν διαφοροποιούνται αλλά επειδή αυτό είναι άλλη συζήτηση τα διαχωρίζω χάρην του παραδείγματος.

Έστω λοιπόν αυτό το υποκείμενο θέλει να περάσει στο πανεπιστήμιο.

Τα πανεπιστήμια έχουν πεπερασμένη δυνατότητα εισαγωγής φοιτητών και για αυτό γίνονται εξετάσεις από τις οποίες περνάνε με μια κάποια απόκλιση οι εξυπνότεροι. Έστω λοιπόν ότι το υποκείμενο - που χάρην συντομίας θα βαπτίσουμε Λάκη Λαλάκη - συγκαταλέγεται στο 30% των πλέον ηλίθιων στην δεδομένη γεωγραφική περιοχή. Και έστω ότι οι πληθυσμοί του παραδείγματος είναι τέτοιοι που τον αναγκάζουν να πρέπει να καταφέρει να αποδώσει καλύτερα στις εξετάσεις του από αναλογικά άλλους 2 που είναι πιο έξυπνοι από αυτόν.

Φαντάζομαι ότι άπαντες θα συμφωνήσουν ότι ο Λαλάκης δεν παίζει να περάσει στο Πανεπιστήμιο. Αγνοούμε την πιθανότητα να βρεθούμε μέσα στο στατιστικό σφάλμα και καταλήγουμε στο ότι δεν θα περάσει στο πανεπιστήμιο ο Λαλάκης.Ο λαλάκης λοιπόν καλείται άνευ βοήθειας να εκπαιδεύσει τον εαυτό του και το μυαλό του ώστε να γίνει καλύτερος από ότι ήταν. Συμφωνούμε ότι η πρόοδος του θα είναι ασύγκριτα μικρότερη από την πρόοδο των υπολοίπων που θα έχουν περάσει στο πανεπιστήμιο. Και η διαφορά φυσικά εγκεφαλικής απόδοσης θα αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διατυπώσουμε μια παραδοχή

Δεν είναι δυνατόν να είναι όλοι το ίδιο έξυπνοι. Πάντα θα υπάρχουν εξυπνότεροι και λιγότερο έξυπνοι, όπως και παντελώς ηλίθιοι.

Αναγκαστικά λοιπόν, εφόσον το σύστημα είναι έτσι, οι διαφορές στην εγκεφαλική λειτουργία των μελών μιας κοινωνίας μεγεθύνονται. Οι βλάκες παραμένουν βλάκες και οι έξυπνοι γίνονται εξυπνότεροι.

Αυτή η πραγματικότητα δημιουργεί ένα χάσμα επικοινωνίας, το οποίο έχει μέγιστη τιμή ανάμεσα στα δύο ακραία δείγματα, και τείνει προς το μηδέν σε γειτονικά δείγματα. Για να το κάνω πιο λιανά έστω ότι μετριέται η εξυπνάδα από το μηδέν μέχρι το εκατό. Κάποιος που βρίσκεται στο εκατό δεν μπορεί να συνδιαλλαχθεί με κάποιον που βρίσκεται στο μηδέν ενώ κάποιος που βρίσκεται στο ένα μπορεί να συνδιαλλαχθεί με αυτόν που βρίσκεται στο μηδέν.

Δημιουργείται λοιπόν μια πυραμίδα ας πούμε ή καλύτερα ένας ασύμμετρος ρόμβος με κέντρο το 50 που είναι και ο Μ.Ο. και που πιθανότερα μαζεύει και τον περισσότερο κόσμο.

Οι εξυπνότεροι λοιπόν καλούνται - δεδομένης της διευρυμένης γνώσης τους - να δημιουργήσουν και να πλάσουν τον κόσμο. Να κάνουν τα όνειρα του αύριο πραγματικότητα του σήμερα και να κατασκευάσουν από το μηδέν τα όνειρα του αύριο, για να πάρει την σκυτάλη η επόμενη γενιά κ.ο.κ

Οι βλάκες όμως? Οι βλάκες δεν συμμετέχουν σε αυτή την διαδικασία. Και όσο μεγαλύτερη η βλακεία τόσο μεγαλύτερη και η αποχή, όπως και αντίστοιχα όσο μεγαλύτερη η εξυπνάδα τόσο μεγαλύτερη η συμμετοχή.

Βάλτε τον εαυτό σας στην θέση ενός απόλυτα βλάκα και σκεφτείτε. Πως θα νιώθει άραγε αυτός? Ο κόσμος προχωράει και αυτός το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να υπακούει στην αλλαγή αυτή. Η αλλαγή αυτή όμως είναι ξένη δεν είναι δικό του δημιούργημα. Ούτε ποιος την χειρίζεται ξέρει ούτε καν με τι μοιάζει. Όσο βλάκας και να είναι όμως ξέρει ότι αυτό συμβαίνει. Ο κόσμος αλλάζει ταχύτατα και τα αποτελέσματα είναι προφανή και με τεράστια επίδραση στην ζωή του. Πιο γρήγορα αυτοκίνητα, νιτρομπουκάλες, σύγχρονα κέντρα διασκέδασης, μηνύματα πάνω στα πακέτα με τα τσιγάρα του, νέα κινητά, υπολογιστες, facebook. on line poker!!!

Η αδυναμία του να καταλάβει αυτές τις αλλαγές, σε συνδυασμό με την αδικία που υπάρχει στην κοινωνία μας, του δημιουργεί καχυποψία και φόβο. Είναι αδύναμος. Είναι πολλά αυτά που δεν καταλαβαίνει και ξέρει ότι υπάρχουν πολλοί τριγύρω του που μπορούν να του κάνουν κακό. Επίσης λόγω της απόκλισης στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω δεν έχει αρκετούς έξυπνους να τον προστατέψουν και αυτοί οι έξυπνοι που έχει δεν είναι δα και τόσο έξυπνοι, είναι απλά πιο έξυπνοι από αυτόν. Η καχυποψία του εντείνεται.

Έχουμε λοιπόν, a priori, τον Λαλάκι που είναι που είναι βλάκας με αποτέλεσμα να μην μπορεί να προστατέψει τον εαυτό του από την ίδια του την βλακεία. Όμως σαν να μην φτάνει αυτό ο Λαλάκης ζει και σε ένα περιβάλλον στο οποίο είναι ευάλωτος και στην βλακεία των άλλων, όσων είναι μεν βλάκες αλλά λιγότερο από αυτόν, αλλά και από όλους εκείνους που ασχέτως της βλακείας τους δεν έχουν αγαθές προθέσεις. Επιπροσθέτως ο Λαλάκης έχει στερηθεί την δυνατότητα να περάσει σε ένα πανεπιστήμιο για να βοηθηθεί και να οπλιστεί ενάντια στο περιβάλλον του.

Ο Λαλάκης ζει σε ένα περιβάλλον το οποίο τον έχει το ίδιο καταστήσει ακόμα περισσότερο ευάλωτο. Η φοβία και η καχυποψία είναι πλέον κομμάτι της ζωής του. Δεν είναι δυνατόν να παραμείνει αγαθός.

Όλοι μας βρισκόμαστε σε κάποιο σημείο του φάσματος από το μηδέν προς το εκατό. Όσο πλησιάζουμε στο εκατό τόσο μειώνεται η καχυποψία. Αυτός που βρίσκεται στο 100 δεν είναι καχύποπτος. Αυτός που βρίσκεται στο 100 δεν μπορεί να εξαπατηθεί. Η εξαπάτηση για αυτόν είναι άγνωστη λέξη. Είναι σκακιστής που βρίσκεται διαρκώς 100 συνδυασμούς μπροστά από τον σκληρότερο ανταγωνισμό.

Το μέγα σφάλμα είναι ότι έχουμε δομήσει την κοινωνία μας έτσι ώστε η "επιτυχία" ενός πρέπει να απορρέει από την "αποτυχία" ενός άλλου. Τελικά απαιτεί τεράστιο μόχθο το να καταφέρεις να είσαι δίκαιος απέναντι και στους άλλους και στον εαυτό σου. Η αδικία αυτή σε κατατρώει σε κάνει θεριό και πλέον το μόνο που έχει σημασία είσαι εσύ.

Και όμως μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Απλά δεν το ξέρουμε.

τάδε έφη το έρισμα