Ένιγμα

Μόλις ονειρεύτηκα ένα γλυκό καταφύγιο.
Μια απέραντη χρυσή αμμουδιά
Μαγικά προστατευμένη από τον άνεμο

Ήμουν μικρός μικρός… αόρατος
Ένας χρυσός κόκκος άμμου
Σε πέλαγος ομοίων μου

Και χόρευα να δεις!
Όλοι μας χορεύαμε!
Μπλεγμένοι σε μια αγκαλιά χαζεύαμε
του ουρανού τα παιχνίδια

Χρώματα μπλεγμένα και ήχοι θολοί
Για μάτια και αυτιά που δεν είχαμε
Για νου και μιλιά που δεν είχαμε
Αγάπη και σιωπηρά ερωτόλογα

Σου φώναζα τόσο που
Αν άνθρωπος ήμουν
Θα έσκιζα το στέρνο μου
Σου φώναζα

Την χαρά μου να δουν
Τα γλυκά σου ματάκια

Δεν με κοίταξες μα δεν πειράζει
Έφυγες και πέρασες και άφησες
Μια μονάχα
Ανάσα!

Μισή Μελαχρινή Μελαγχολία
Μετανιωμένη Υπαίτια θεότητα.
Κρυφή ματιά σε μια κλεψύδρα
Που κολυμπάει αναίτια