magicicada septendecim, ωραίος τίτλος για άρθρο δεν συμφωνείτε? πάντα έτσι είναι με τα λατινικά. πάντα έτσι είναι με τα σπάνια.
λοιπόν...
το "magicicada septendecim" είναι όνομα μιας φυλής τζιτζικιών, και συγκεκριμένα είναι ακριβώς αυτό που βλέπετε στην φωτογραφία σε μια κάπως "άσεμνη" στάση, (τους έλαχε μπανιστιρτζής φωτογράφος δεν είναι ότι είναι ανήθικα)
αυτό που ακολουθεί είναι ένα πολύ όμορφο παράδειγμα της επιστημονικής σκέψης από το βιβλίο Simon Singh με τίτλο «Το τελευταίο θεώρημα του Φερμά», (εκδόσεις ΤΡΑΥΛΟΣ) το οποίο θα μπορούσα να πω πως είναι για τα μαθηματικά ότι το «ο κοσμος της Σοφίας» για την φιλοσοφία.
«Όπως ακριβώς βρέθηκ ο ρόλος των πρώτων αριθμών στην κατασκοπία, έτσι και αυτοί εμφανίζονται στον φυσικό κόσμο. Τα περιοδικά τζιτζίκια,ειδικότερα τα magicicada septendecim, έχουν το μεγαλύτερο κύκλο ζωής από όλα τα άλλα έντομα. Ο μοναδικός αυτός κύκλος ζωής αρχίζει κάτω από το έδαφος, όπου οι νύμφες ρουφούν υπομονετικά το χυμό από τις ρίζες των δέντρων. Κατόπιν, έπειτα από 17 χρόνια αναμονής, τα ενήλικα τζιτζίκια βγαίνουν από το έδαφος, μαζεύονται και προσωρινά κατακλύζουν το τοπίο. Μέσα σε λίγες εβδομάδες ζευγαρώνουν, γεννούν τα αυγά τους και πεθαίνουν.
Το ερώτημα που προβλημάτιζε τους βιολόγους ήταν το «γιατί ο κύκλος ζωής του τζιτζικιού είναι τόσο μακρύς. Σημαίνει άραγε κάτι, το γεγονός ότι αυτός ο κύκλος ζωής είναι πρώτος αριθμός ετών.
Μια θεωρία διατυπώνει την άποψη ότι το τζιτζίκι προσπαθεί να αποφύγει ένα παράσιτο με επίσης μεγάλο κύκλο ζωής. Αν το παράσιτο έχει κύκλο ζωής λ.χ. δύο χρόνια, τότε το τζιτζίκι θέλει να αποφύγει έναν κύκλο ζωής που διαιρείται με το 2, αλλιώς το παράσιτο και το τζιτζίκι θα συμπίπτουν χρονικά. Ομοίως και εάν ένα παράσιτο έχει κύκλο ζωής 3 χρόνια κτλ. Τελικά η καλύτερη επιλογή του τζιτζικιού είναι να έχει κύκλο ζωής που να διαρκεί πρώτο αριθμό ετών. Έτσι αν το τζιτζίκι έχει 17ετή κύκλο ζωής σπάνια θα συναντήσει το παράσιτο. Αν το παράσιτο έχει κύκλο ζωής 2 έτη, θα συναντιόνται μόνο κάθε 34 χρόνια, ενώ αν έχει μεγαλύτερο, λ.χ. 16 χρόνια θα συναντούνται μόνο κάθε 272 έτη.
Το παράσιτο για να αντεπιτεθεί, διαθέτει μόνο δύο κύκλος ζωής που αυξάνουν τη συχνότητα σύμπτωσης, τον ετήσιο κύκλο και τον 17ετή κύκλο όπως το τζιτζίκι. Πάντως είναι απίθανο να επιβιώσει ένα παράσιτο επανεμφανιζόμενο 17 έτη στη σειρά, αφού τις πρώτες 16 εμφανίσεις του δεν θα υπάρχουν τζιτζίκια να παρασιτήσει. Από την άλλη με σκοπό να φτάσουν τον 17ετή κύκλο ζωής, ι γενεές των παρασίτων θα έπρεπε να εξελίσσονται κατά το 16ετή κύκλο ζωής. Αυτό θα σημαίνει ότι σε κάποιο στάδιο της εξέλιξης το παράσιτο και το τζιτζίκι δεν θα συνέπιπταν για 272 χρόνια. και στις δύο περιπτώσεις, ο μακρύς κύκλος πρώτων αριθμών ζωής του τζιτζικιού το προστατεύει.
Το γεγονός αυτό εξηγεί ίσως την αιτία που το υποτιθέμενο παράσιτο δεν έχει βρεθεί ποτέ!
Και το αποτέλεσμα είναι ένα τζιτζίκι με 17ετή κύκλο ζωής που όμως πλέον δεν το χρειάζεται.»
Πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι όταν διάβαζα τις τελευταίες δύο γραμμές του αποσπάσματος αυτού, ένιωσα σχεδόν ηδονή. λίγο οι τρίχες που σηκώθηκαν σε όλο μου το σώμα, λίγο το χαμόγελο που ζωγραφίστηκε στα χείλια? λίγο μια ψυχική ανάταση που με έκανε να θέλω να αγκαλιάσω τον γάτο μου?. λίγο ότι ζορίζομαι να το δημοσιεύσω? τι να σας πω δεν ξέρω.
Ο λόγος που διαβάζω όσο περισσότερο μπορώ, είναι ο λόγος που όταν έχω να μελετήσω καιρό νιώθω τέτοια παρακμή που σχεδόν αμέσως αρρωσταίνω.
Πραγματικά ένας από τους λόγους που θέλω να αλλάξει ο κόσμος (και όχι να γίνω πλούσιος) είναι για να έχω εγώ όσο χρόνο θέλω να διαβάζω βιβλία (να γίνω πραγματικά πλούσιος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου